Wiatraki i stare młyny wodne oraz brzozy i liliowe wrzosy, które to można podziwiać na obrazach Józefa Rapackiego wprawiają nas w niebywałe osłupienie. Ten niezastąpiony pejzażysta i portrecista na zawsze pozostanie jedynym w swoim rodzaju artystą dziewiętnastowiecznej Polski.

Józef Rapacki – malarz

Jednym z najpopularniejszych pejzażystów końca XIX oraz początku XX wieku jest Józef Rapacki malarz ten często ze względu na twórczość zwany był „malarzem brzóz i liliowych wrzosów”. Tworzył on realistyczne, nastrojowe pejzaże oraz rozgrywające się w pejzażu sceny rodzajowe.
Drugorzędną rolę w twórczości tego artysty stanowiły portrety. Józef Rapacki uwieczniał na nich przede wszystkim swoją rodzinę: ojca i siostry. Nawiązywał tu do konwencji portretu sarmackiego. Jako przykład można podać portret na którym malarz sportretował swego ojca przedstawiając go jako Karola Radziwiłła „Panie Kochanku”.

Prócz tego Józef Rapacki chętnie przedstawiał na płótnie portrety warszawskiej elity. Rysunki te artysta wykonywał na żywo, notując jednocześnie setki szczegółów krajobrazu. Owa szczegółowość wywoływała zarzuty o przesadny naturalizm.
Rapacki malarz pochodził z Warszawy, a jego wszechstronne wykształcenie, częste podróże zagraniczne oraz udział w wystawach malarskich sprawiły, że był niezwykle utalentowanym i doświadczonym artystą. Dzięki temu na zawsze zapisał się na kartach historii Polski.